ما به همکاران ترک خود بسیار شباهت داریم، این شباهت صرفاً از این جهت نیست که بزرگانی مثل ابن عربی، مولوی و… داریم بلکه از این جهت است که ما از لحاظ شرایط سیاسی، فرهنگی و تاریخی هم بسیار شبیه هم هستیم. مثلاً اینکه ورود فلسفه به هردو کشور تحت تاثیر شرایط سیاسی بوده است.
ما نسل های مختلفی را تجربه کردیم تا با فلسفه غرب آشنا شدیم. اولین آثاری که استادان دانشگاه تهران ترجمه کردند همان آثاری هستند که امروز متهم به سطحی بودن هستند. به مرور زمان همین نسل از اساتید به سمت فیلسوفان کلاسیک و ترجمه آثار آنها رفتند، به طوری که امروز آخرین دانشجویان دانشگاه تهران اغلب فیلسوفان کلاسیک را می شناسند، آنها را می خوانند و به نظر می رسد در این نسل به تدریج این توجه حاصل شده که ما در دنیایی زندگی می کنیم که لازمه درک یکسری از ملازمات، آشنایی با فیلسوفان است.
ما در دنیایی زندگی می کنیم که گفتگوی میان فرهنگ ها اهمیت بسیار زیادی پیدا کرده است، یکی از نتایج این گفتگوها باید گفتگو میان فیلسوفان باشد.

این سخنرانی ۵ مهر ۹۴، در نشست «فلسفه معاصر در ایران و ترکیه» به همت مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در این موسسه و با همکاری انیستیتو یونس امره تهران ایراد شده است.

منبع: سیما فکر